Αφότου καταργήθηκε η εκχώρηση των ανείσπρακτων μισθωμάτων στο δημόσιο, αίτημά ήταν πλέον να αναβληθεί η φορολόγησή τους μέχρι το χρόνο της τυχόν είσπραξής τους.
Αφότου καταργήθηκε η εκχώρηση των ανείσπρακτων μισθωμάτων στο δημόσιο, αίτημά ήταν πλέον να αναβληθεί η φορολόγησή τους μέχρι το χρόνο της τυχόν είσπραξής τους.
Για να γίνει αυτό όμως χωρίς τον κίνδυνο εκτεταμένης καταστρατήγησης που θα οδηγούσε σε τεράστια απώλεια φορολογικών εσόδων και κατά συνέπεια σε ανατροπή της όποιας ρύθμισης, δεν θα αρκούσε πλέον μια απλή υπεύθυνη δήλωση του φορολογούμενου, αλλά θα έπρεπε να υπάρχει και μια οποιασδήποτε μορφής δικαστική απόφαση ή έστω προσφυγή στη δικαιοσύνη, που να αποδεικνύει την αλήθεια της δήλωσης περί μη είσπραξης των μισθωμάτων.
Έτσι με το άρθρο 11 του Ν. 4346/2015 που δημοσιεύτηκε στις 20.11.2015, και αφορά τα ανείσπρακτα ενοίκια από 1.1.2015 και μετά, θεσμοθετήθηκε η μόνη πρακτικά δυνατή λύση:
Τα ανείσπρακτα ενοίκια δεν θα συνυπολογίζονται στο συνολικό εισόδημά του εκμισθωτή, εφόσον έως την προθεσμία υποβολής της ετήσιας δήλωσης φορολογίας εισοδήματος, έχει εκδοθεί εις βάρος του μισθωτή διαταγή πληρωμής ή διαταγή απόδοσης χρήσης μίσθιου ή δικαστική απόφαση αποβολής ή επιδίκασης μισθωμάτων ή έχει ασκηθεί εναντίον του μισθωτή αγωγή αποβολής ή επιδίκασης μισθωμάτων.
Τα ανείσπρακτα μισθώματα θα δηλώνονται σε ειδικό κωδικό ανείσπρακτων εισοδημάτων της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος και θα φορολογούνται στο οικονομικό έτος που θα εισπραχθούν.
Από τα παραπάνω είναι προφανές ότι η νέα ρύθμιση δεν προϋποθέτει εξώσεις, και ούτε καν διεξαγωγή δίκης, αφού αρκείται σε απλή άσκηση αγωγής, έστω και την τελευταία στιγμή προ της κατάθεσης της φορολογικής δήλωσης.
